26 May 2010

Kibir

Durmadan kelimeler sıralayabilir
Tam şuan
Çığlıklarının arasında…
Ama değişmez ki
Yıllanmışlığı.

Duygu kaşarı…
Hem de en profesyonelinden.
Kahkaha maskesini daha çıkaramadan
Hüzün maskesini takar.

Bilirsin.
Bilir misin?

Dengesiz dersin.
Ukala dersin.
Dersin de dersin.

Kişi kendini bilmeli der ya hep.
Kendini bilse de çıkamaz o labirentlerinden,
Ayakları mahkum hep
Dolaşıp durmaya…

Gülhane parkında,
Çekirdek çitliyor tam şuanda,
ruhu…
Eminönü’nden kalkan
Vapuru kaçırıyor…

Kaçırdığı ilk ve son vapur o.
Sonrası hep rüya.

Şarap şişesine saklanmış
Zamanın özlemi…

geç'miymiş?

Sev…
Her şeyinle teslim ol…
Ve;
Yala yüzündeki sahte hüznü…

Ama önce.
UYAN!

Sadece uyan!
Sadece bugün uyuma!
Sadece tek bir gün,
Uyanık kal!

Bencilliği için.
Doymak bilmeyen egosu için.
Her ne için olursa olsun işte...

Çok kanayacak bak daha sonra;
Bedeni.
Ruhu.
Ona ait ne varsa işte…

Ne olur…
UYAN…

Onun için değilse bile
Yalnızlığınız için.

(kendime hediye...)

Hiç yorum yok: