sessizlik ve çığlık

"Kara sevdanın" esmer bir kız olduğunu zannetmek bir yana
Tüm hevesi kursağında kalmadan tükenebileceğinden bile,
Emin olamıyordu insan öyle bir gecede.
Kulakları tırmalarcasına gök gürültüsü yoktu belki ama
Varmışçasına tırmalanmasını hayal ediyordu belki de "adam"

Kar yağsın diye dua etti o gece pencerede "kadın"
Camı açmış yağan yağmuru içine çekerken
Adı tesadüf etti dudaklarına "mavi gözlü" adamın
İçinde yaktığı varlığının külleri saçıldı her yanına
Tıpkı yağması beklenen kar gibi...

Belki bir an için o "adam" olabilmişti yüreği
Ümitlenmek faydasızdı geriye.
Tükürürcesine söyledi tüm o sözleri
Her birine kin , her birine nefret doldurdu
Bir cinnet arifesine doğum yapmışçasına
Ikındı söylemek için
Seni sev....

Her bir nefesi nimetten saymaktı belkide sevmek
diye düşündü kadın ürperirken içine işleyen rüzgarla
Parçalanmış bir yüreği onarmanın pek çaresi yazmıyordu kitabında
Sevmenin vakti daralıyordu
Yaşanan bu anılar sağnağında...

Her ihtimali düşünüp kol yeninde sakladığı not defterini çıkardı
Ölüme çıkıyordu her kapı ve her ölüm bir başka sevdaya kenetli.
Korkmadı bu sefer düşünmedi geçmişi
Gitmedi bu sefer , yanaşmadı sevdaya
Maviydi , biliyordu ölümlüydü...

Sabaha varmayacağını düşündüğü her gece gibiydi bu gecede
Ama biliyordu yumduğunda gözlerini
Anılar labirentinde kendini kaybedeceğini
Özgür değildi ölümlü bedeni
Kaybettiği okyanusta boğulmayınca...

Denizler çığlık attı yokluğuna ,
Ve bir teki bile kabul etmedi gelişini.
Yalnızlığın telkinlerine esir
Görkem yoksunu bir nehirde tıkanmış kederi
Belki bir kez olsun göz yaşlarıyla yıkadığı bedeni
Unutmadı sevdasını...

Görmedi,duymadı,hissetmedi...
Kusursuz bir iç çekişti varoluşunun sebebi
Ne geceler karanlık ne de gündüzler aydınlıktı
Ruhunu martılara yükleyip
yokluğuyla kahrolan denizlere yolladı...

Herşeye bir merhaba , her gülüşe bir elveda ekledi istemsizce
Karaladığı herşeyi yırttı attı
Cinayet kurbanıymışçasına yerini aldı boyutsal düzlemde.
Tükenmenin eşiğine gelmişti artık.
Nefesini toparladı , belki de haykırmaya hazırlandı özlemini
Herşey bir başka şekil almıştı artık.
Sigarasını söndürdü , odayı havalandırdı.
Uykuya hazırdı , belki de sonu yoktu delirmenin.
Belki de hiç birşey daha bitmiyordu.
Güneş doğmadı o sabah.
Belki de yeni bir sevda yeni bir geceydi onun için.
Karanlığa karıştı.
Savurduğu kara pelerin göründü ay ışığında.
Güneş doğmamıştı ama
Umut...
O da bilinmezdi zaten hikayede.

Teşekkürler---> Sarp ve Ayşegül...

Muhteşem bir geceydi..