kadınlık

ruhunu diktiği bedenin artık var olmadığını görünce;
ya kendine gel,
ya git!
işte böyle dedi; buz gibi bir sesle.

kendini kaybetmesi kolay da,
kendini bulması ne zor..

aynaya baktım,
ama göremedim yüzümü.

tanık koruma programıyla yüzü değiştirilmiş bir gammaz gibi yüzünü araması insanın aynada...
bildiğini göremeyince tepkisiz kalması...
yüzlerce kez yıkaması...

işte bu yüzden;
olmayan bir peyniri labirentte arayan çaresiz bir fare misali,
tam şu an kendimi bir şişenin içinde aramam.

oysa;
aylar önce parçaladım ben tüm vücudumu.
elime bir jilet alıp;
bacaklarımdan başlayıp;
lime lime doğradım tüm kadınlığımı.

bu kadar mı zor;
kabullenip,
o gölgesinden kurtulamadığım arsız gülüşünü alıp
siktirip gitmek?

bir bardak,
bir bardak,
bir bardak,
bir bardak,
bir bardak,
bir bardak daha..

bak
çok
kolay
oysa.