2 Tem 2010

hep aynı tekrarların arifesinde

bat,
durma,
daha derine,
en dibe...
cenin misali kıvran
öz suyunda.
ama boşuna uğraşma
iplerini tutan,
hiç varolmadı hayatta.

sanırım hep yüzeceksin bu
alkol denizinde.
yıktığın tüm duvarların üzerine oturup,
moloz yığınları arasında;
evcilik oynayacaksın,
yüzünde sebebsiz bir sırıtışla.

hep var olup,
hep yok olacaksın;
sanki bir amacın varmışçasına.

şimdi otur ağla.
arkanda bıraktıklarına.

Hiç yorum yok: