lafıgüzaf..

bilinçli olduğunu sanıp bilinçsizlik içinde boğulmak..ne zavallıca..
sonsuz olmak istiyorum..
ellerimde can çekişen ölmeye yüz tutmuş sözcükler..
yokluğunda sarp bir yamaçtan düşüyorum..düştüğümü hissediyorum..elim kolum çarpıyor sağa sola..kanıyor gözlerim..
kusmak istiyorum bana önceden yaşanılmış ve sunulmuş binlerce hayatımı..
ah Tanrım...ne olurdu bu oyunda biz olmasaydık...
ne olurdu..bu kadar bağışlayıcı olmasaydın...günahlarımızdan ders alıp tekrarlamazdık belki..
yaldızlarımı başkalarına bulaştırmak adına..iyilik adına..saflık adına..bu kadar sefil ve acınası olmazdım belki..
hangi cehennemdeyim..senin yarattığın mı? benim yarattığım mı?
yok oluş mu bu?
var oluş mu?
kaybettiğin anda kazandığının farkına varmak ne kadarda kutsal..
ruhum içimde mi?
iyi niyetli,bozulmaya elverişli,küçük,sevimli,tatlı kız nerde içimde ki...?
neden sadece "o" olduğunda ben ben oluyorum...?
neden içimde bitmek bilmeyen bir sızlama var..
ruhum can mı çekiyor ya da ben mi çekişsin istiyorum..
acı güç verir...
hayat...
hep böyle sersefil geçmek zorunda mı?
kazandırdıkları ve kaybettirdikleri...hep bunun ayrımını yapmak zorunda mıyız?
lafıgüzaf..bunlar mı olacak hep aklımın bir yerinde..
saçma mı?
hadi ordan!!!