Bu kadar duygusuz olamam.
ya da olabilir miyim?
Hissetmiyorum.
Tek hissettiğim boğazımda biriken balgam.Çok sigara içiyorum. Al işte bir tane daha yaktım.
Ve kahrolsun ki hatırlamıyorum.
Ne kadar acı çektiğimi,ne kadar üzüldüğümü,ne kadar mutlu olduğumu,ne kadar sefilleşebildiğimi,ne kadar gülebildiğimi...
Ve yine kahrolsun ki...
Yoksun.
Yine yoksun.
Artık hiç var olmayacakmışsın gibi yoksun.
Koca bir kara delik gibi.Bana ait ne varsa içine çekiyor durmadan.
Sanki bir ameliyat masasına yatmışım ve bütün iç organlarım çıkarılmış.
Bomboşum.
Ne gündüzüm aydınlık,ne gecem karanlık.
Hatta günüm bile gün değil.
Saçma sapan bir zamana sıkışıp kalmışım.
Ne geri gidebiliyorum,ne ileri hareket edebiliyorum.
Herkes durmadan duymak istediklerimi söylüyor.
Ve ben bakıyorum sadece.
Duruyorum.
Donuyorum.
Düşsem ve binbir parçaya ayrılsam...
Ki ufacık bir sıcaklık yeter hepsinin buharlaşabilmesi için.
Umrumda değil mi?
Hadi canım.
Hangi maskemi takmalıyım şimdilerde?
Mutsuz?Boşvermiş?Alaycı?Aşık?İkiyüzlü?Serseri?Edepli?...?
Hem durmadan gel diyorum ya hani...
Gelmen neyi değiştirebilecek ki?
Gel'sen de ne değişebilir ki?
İki ucu boklu olan bu değnekte ortada durabilmek için hiç dengem kalmadı,haberin olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder