özgürsün artık

farkındayım...
hayatta kalmamı sağlayan kan pompalayan et parçam hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak...
öyle acıyor ve öyle batıyor ki güçlükle nefes alıyorum geceleri...
hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak yüreğim...
hiçbir zaman kimseye koşulsuzca güvenemeyecek...
hiçbir zaman o saf katıksız sevgiyi yakalayamayacak artık..
çocukca çırpınışlarla havalanamayacak..
inanamayacak...
özelini paylaşamayacak...
gizemini sunamayacak...
hiç kimseye can dostum diyemeyecek...
kanamaktan öteye gidemeyecek ömür boyunca...
derin bir sızı kaldı arkanda...belli belirsiz gözyaşları...
nefret ve kin duygusunu bu kadar yakın hissetmemiştim kendime hiç...
bana bu iki duyguyu öğrettiğin için teşekkür ederim ruhum...
artık özgürsün..
uçabilirsin kanatlarını kıranların yanına...