içimde bir şey var adını koyamadığım kelimelere de sığmayan can yakan acıtan...
kısa cümleler de buluyorum kendimi..
kimse beni görmesin kimse bana dokunmasın kimse benimle konuşmasın istiyorum...
hayal kırıklıklarım ellerimde dolaşıyorum ortalarda...
zaman akıp gidiyor ve bana kalan geçmiş canımı acıtıyor..
her insan hatalar yapar diyorum kendime...
fakat ben o sarp yamaçtan düşüp durmaktan asla vazgeçmiyorum...
kapana kısılmış bir fare gibi çırpınıp duruyorum...
ne kadar çırpınırsam çırpınayım kurtulamayacağımı biliyorum ama çırpınıyorum işte...
kendine güvensiz kız çocuğu yok artık...sadece kendine güvenen..eline aldığı her şeyi yapan..ama bir türlü de doymak bilmeyen bir kadın var artık...
iyi ki doğdun Esther....iyi ki bu yaşama katlandın benim ve kendin için... iyi ki insanların ne dediğine değil de kendi istediğine kulak astın hep..
canımı ne kadar yaksan da...içimi ne kadar yoklukla doldursan da...gözlerimi ne kadar siyahla boyasan da...seni seviyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder