ağlayamıyorum...
lavların altında kalmışım her yanım yanıyor eriyor bitiyor ama ben tek bir damla gözyaşı dökemiyorum..
beynimin içi öyle allak bullak ki doğru düzgün bir cümle kuramıyorum...
geri alsam zamanı...
çok ama çok geri alsam..
hani annemle babam hiç tanışmamış olsa..
ben olmasam ya da..
kendimi çok kötü hissediyorum..
alkol kanda yol aldıkça ben daha da dibe çöküyorum...
çökelti gibiyim..
sürekli diplerde yer almaya mahkum..
özledim..eski beni özledim..
mutlu umutlu hayalleri olan çabalayan gülen..
kendi dibe vuruşlarım yetmezmiş gibi onun vuruşlarıyla daha da mahvoluyorum..
çıldırıyorum..kendimi kaybediyorum..
ne istiyor benden? benden daha ne isteyebilir ki..
daha ne verebilirim ona...
daha ne verebilirim.............
kendim sevgim düşlerim özgürlüğüm bla bla blaaaaaaaaaaa
ne?
hangisi?
bir olmak aslında hiç olmak mı?
sürekli boynunda bir tasmayla nasıl yaşabilir insan?
hala aşka inanan budalalar mı sadece mutlu..
ya da ismi aşk olan acı çekme buhranında mı iyi hissediyorlar kendilerini...
anlamlandıramıyorum...
kapkaranlık her yerim...
her yerim gölge...
her yerim damla..
her yerim gazozlu şarap..
her yerim kırılmış kanat...
her yerim yaldız...
o kadar umarsız umutsuz solgun bitkin ve yorgunum ki...
yaşlanıyorum..
deliriyorum...
düşünemiyorum..
açım çok ama çok açım..sanki yıllardır yemek yemedim..
ağzımın tadı hiç yok..
üzgünüm...
çok ama çok üzgünüm...
çok sorum var ama hiç cevabım yok!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder