23 Şub 2009

iç dökmesi / Peter Pan mıı olucan sen başımıza?

şimdi şurda oturmuş karın yağışını izliyorum...
iki sigara ve bir kahve içtim aç karnına..hiç yiyesim yok..Hafif bir bulantı kaplıyor içimi..Ellerim üşüyor eldivenlerim elimde...
Uzamaya başlayan saçlarımı kapatmışım..
İş manyağı iş arkadaşım sürekli işten bahsediyor..Üçüncü defa click'i izlemenin etkisiyle..Bırak bunları hayatına bak ev bul kendi işlerine bak azcık ve Click'i mutlaka izle dedim..Umutsuz vakayım ben bakışıyla baktı..Sustum...
İşten ayrılmayı düşünüyorum..Sonucunu düşünmeden ne olacağına bakmadan..Yaşamımı devam ettirebilir miyim diye sormadan...
İnsan mutsuz olduğu yerde kalmamalı..Neden burada mutsuzum onu bile bilmiyorum...Başka yere gittiğim de daha da mutsuz olur muyum diye sormuyorum bile..Biliyorum çünkü böyle olacak..
iç güveysinden hallice diyip neden kabullenemiyorum ki ben olan biteni...
5 gün dinlenme sürecinde her telefon çaldığında mide bulantılarımın artmasından burada olmak istemediğimin gerçekten farkına vardım...
İyi mi kötü mü bilmiyorum...
umutsuz vakayım sanırım...
Kendimi hiç büyümemiş hissediyorum..Ufak minik hala ilgiye şefkate muhtaç...
Ailemi çok özledim..Kendimi çok özledim..
Sürekli bir maskeyle dolaşmaktan bıktım...
Şimdi Tamer abi'nin nasılsın tatlı cadı gülücük prensesi demesi sadece maskeme bir övgü...
Offf saçmalıyorum işte...
Hepimiz kendimize kurduğumuz yapmacık hayatlarımızdan memnunsusuz!!! Mutsuzuz..Huzursuzuz...
Evet çalışıyoruz...
Hayatı devam ettirebilmek için..Kirayı faturaları ödeyebilmek için..Aç kalmamak için..Boş vakitlerimizde eğlenebilme, okumak,izlemek için..Çalışıyoruz..Ama kirayı faturaları ödeyip aç kalmadığımız için diğer hiçbir şeye nakitimiz kalmıyor...
Hem mutsuzuz hem huzursuz hem köpekler gibi çalışıyoruz..Ama kazandığımız yetmiyor hiçbir şeye...
İşte dünya bu kadar yalın...
Sözün özü... Kapansak hepimiz hu çekmeye başlasak...Üçten fazla çocuk doğursak..Tarikatlara katılsak...Hayatımız kurtulur mu?
Bize one minute derler mi? Yok demezler...
hayırlı bir hafta diliyorum...Pazartesi sendromundan çabık çıkmak dileğiyle..

Hiç yorum yok: